Jan Ruigrok werkte jarenlang samen met Bregje Pel als onderwijsadviseurs samen bij KPC Groep. Hij schreef al eerder lovende woorden over het boek van Bregje. (zie ook: https://www.kpcgroep.nl/nieuws/tussen-sleur-en-zwier-over-de-leraar-als-mens/)
"Bregje vertelt over haar voorbeelden en helden in de jaren vijftig en zestig; leraren, romanhelden als Kees de jongen, de anarchistische Pipi Langkous en haar aangepaste vriendinnetje Annika. We worden meegenomen door de roerige jaren zeventig waar leraren inspireerden, uitdaagden en een rol vervulden die blijvende invloed had op Bregjes professionele ontwikkeling, maar meer nog op haar als mens. Wanneer het gaat over leerlingen, blijkt dat die voor onderwijsmensen onmisbaar zijn om te komen tot de kern van het bestaan; om zichzelf werkelijk te leren kennen heeft een leraar leerlingen nodig.”
Jan Ruigrok
“De verhalen die Bregje vertelt zijn die van persoonlijke worstelingen in haar beginjaren waar ze onzeker en geplaagd door slapeloze nachten probeerde contact met haar leerlingen op te bouwen. Ze interviewt oud-leraren die haar vertrouwen gaven en kwaliteiten aanboorden voor dat ze zich daar zelf bewust van was. En wat blijkt? Ook die bewonderde docenten die een voorbeeld waren voor de manier waarop Bregje met jongeren wilde omgaan, worstelden met onzekerheden en twijfels en maakten blunders waar ze zich decennia later nog voor schamen. “
“Het boek geeft meer ruimte aan zoekers en worstelaars dan aan mensen die het allemaal perfect weten en goed voor elkaar hebben. ‘Hoe zinvol is het als we ons voeden met al die verhalen’, zegt Bregje; ‘zonder opsmuk, zonder klagen, open? Als de beste leraren ook maar als ’stakkers die in het duister tasten’ zijn begonnen, biedt dat hoop en geloof in de potentie en de groei van beginnende leraren.’”
“Bregje geeft met haar boek het estafettestokje dat ze kreeg van haar grootouders en ouders via verhalen door aan nieuwe generaties; haar zoon die sinds kort ook in het onderwijs werkt, maar ook aan al die andere jonge docenten die aan het begin staan van een onderwijsloopbaan.”
Het boek geeft meer ruimte aan zoekers en worstelaars dan aan mensen die het allemaal perfect weten en goed voor elkaar hebben.
Dominique Nieuwland staat bepaald niet aan het begin van haar loopbaan – ze geeft al 14 jaar wiskunde op het Daltoncollege in Alkmaar –, maar ze is wel vertegenwoordiger van een nieuwe generatie.
“Het is interessant om te lezen welke onderwijsontwikkelingen er allemaal zijn geweest. Natuurlijk zijn de meeste wel bekend, maar met deze reis door de jaren heen wordt je geheugen toch weer opgefrist en wordt hier en daar een kennislacune gedicht. Ik proef ook een soort nostalgie, die me deed denken aan mijn uit het raam rokende docent, toen ik zelf nog op school zat in 1999, of aan de rookruimte op school, die mijn oudere zus nog had meegemaakt. Wat waren er veel vrijheden vroeger, en wat is daar veel in veranderd, dacht ik tijdens het lezen.”
Dominique Nieuwland
“Opvallende gemene deler in dit boek vind ik de observatie dat alle belangrijke figuren, die in de beleving van Bregje ‘altijd’ perfect waren, ook onzeker zijn geweest. Allemaal zijn ze gestart in het eerste jaar met een orde-dingetje. Allemaal gaven zo nu en dan een rotles, waarin het even niet lukte. Voor elke beginnende docent is het fijn om te lezen dat het allemaal goed zal komen, en voor de ervaren docenten onder ons fijn te herkennen dat we allemaal onze dag wel eens niet hebben.”
“Veel verschillende passages gaven stof tot nadenken. Zit je nu misschien al in een sleur na een x aantal jaar onderwijs op dezelfde school? Ben je meer een blijver, ben je op de weg naar zwier terug? Zo ook het gedeelte waarin het gaat over hardwerkende moeders. Dapper om te strijden voor een gelijke rolverdeling en als vrouw vol voor je ambities te gaan. het zet je aan het denken als moeder en docent. Hoe maak je zelf die keuze? Zou je eigenlijk je docentschap nog voller willen uitoefenen, maar hoe doe je dat met moeder zijn?”
“Ik vind het boek een aanrader. Voor beginnende docenten een geruststelling, voor oudere docenten veel herkenning. En voor alle docenten én anderen die werken met jongeren erg de moeite waard. Het laat je nadenken over sleur, over je eigen zwier, over drive en waar die bij jou in zit, of gebleven is… Het is goed om soms even stil te staan en uit te zoomen: waar ben je in het leven, wat heb je bereikt, waar mag je trots op zijn? En dan weer… door!”
