Ter verdediging van tante Mien moet ik toegeven dat ik met mijn ‘waarom-vragen’ nauwelijks maat te houden wist. Als vijf-, zesjarige vond ik vrijwel alles wat voor anderen vanzelfsprekend was, de moeite van het betwijfelen waard. Dat vind ik trouwens nog. Ook mijn ouders dreef ik daarbij soms tot wanhoop, door steeds maar te vragen: Waarom? Waarom moet dat? Waarom doen we dit zo? Als het haar wat te veel werd, antwoordde mijn moeder dan: ‘Om toch!’ Voor de niet-Groningers onder u: dat betekent ‘omdat ik het zeg!’
Aan dat ‘om toch’ moest ik onwillekeurig denken toen ik eind september van dit jaar voor een groep schoolleiders een verhaal hield over leidinggeven in tijden van verandering. Dat...
Benieuwd naar de rest van het artikel?
Word nu abonnee en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen op van12tot18.nl, inclusief persoonlijk profiel om artikelen makkelijk te selecteren, delen en bewaren.