Als ik op een zaterdagochtend in mijn voortuin aan het werk ben, staan ze ineens voor me. Twintig mij onbekende mensen, uitsluitend vrouwen en kinderen. Ze zoeken de weg, maar nog voordat ik één van hen gesproken heb, weet ik: Oekraïne. Op zich geen gekke gedachte, we kennen de situatie, we lezen de kranten, we volgen het nieuws. En toch stoort het me, als ik later die middag tegen een vriend vertel over deze ontmoeting.
Het stoort me omdat de eerste gedachten die ik heb gaan over de plek waar deze mensen vandaan komen, het lot dat hen overkomen is, de vlucht, het geweld, de angst. Terwijl ik ook zou kunnen zien wat er ook écht te zien...
Benieuwd naar de rest van het artikel?
Word nu abonnee en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen op van12tot18.nl, inclusief persoonlijk profiel om artikelen makkelijk te selecteren, delen en bewaren.