Diep in mij huist aversie tegen een te sterk prestatiegerichte cultuur: de afrekencultuur, de selectie, laag vs hoog, afstromen/opstromen en competitie om de beste te moeten zijn. Toch wil ik wel degelijk de beste zijn, namelijk dé beste mentor van dé beste klas. Wat is dan mijn bedoeling? Wat is mijn waarom van onderwijs? Ik ben gericht op groei, voortgang, ontwikkeling, ik vind het belangrijk dat leerlingen op de juiste plek zitten en er toe doen voor zich zelf en zéker ook voor anderen. Groei en ontwikkeling om de beste versie van jezelf te worden.

Ik wil de beste mentor zijn voor ‘mijn’ klas en ik wil dat ‘mijn’ klas zich het beste voelt. Dit lijkt misschien...

Benieuwd naar de rest van het artikel?

Word nu abonnee en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen op van12tot18.nl, inclusief persoonlijk profiel om artikelen makkelijk te selecteren, delen en bewaren.