De februari-editie komt altijd tot stand onder een sfeervol maar lastig gesternte. De productie ervan neemt voor de feestdagen een hinkelende aanloop, om vervolgens na de feestdagen te sprinten naar voltooiing. Grote dank dus maar weer aan de auteurs die naast het kerstbestek, de oliebollen en de vuurpijlen ook de pen ter hand hebben genomen. Het heeft geleid tot de onderhavige editie, waarin veel aandacht wordt besteed aan de ontwikkelingen op het gebied van 10-14 onderwijs. Wat is dat eigenlijk, 10-14 onderwijs? Is het meer dan alleen maar het samenbrengen van de kleintjes van 10 en de groten van 14 in één leslokaal? Wis en waarachtig. Wat mij vooral bijblijft na de verschillende gesprekken, is het idee van een steen in de vijver. Tieneronderwijs als een trigger om opnieuw onderwijs te ontwerpen, modern onderwijs met de inzichten van nu, en ambities voor de nabije toekomst. Onderwijs dat misschien zijn wieg heeft staan op een Tiener College, maar dat eigenlijk gemaakt is om op termijn een breder bereik te krijgen. Toekomstmuziek. En een prima thema om onder de aandacht te brengen, zeker met de beleidsruimte die het regeerakkoord uit 2017 toezegt.
Er komt een moment dat je, na de relatieve rust van de feestdagen, voldoende lef hebt verzameld om weer eens door je sociale media te scrollen. Ik deed dat languit op de bank, met een kopje thee naast me en werd direct wakker uit mijn winterslaap. Met mijn duim hield ik de online carrousel draaiende en het ene na het andere bruisende bericht kwam voorbij. Oproepen voor inspirerende bijeenkomsten, reflecties op het afgelopen onderwijsjaar, foto’s van afgeronde onderwijsprojecten, aankondigingen van nieuwe onderwijsprojecten, oproepen om deel te nemen aan deze of gene conferentie, talloze gesprekken over en weer over onderwijs, over hoe we het doen, hoe we het beter kunnen doen, enzovoort. Ik werd er even onrustig – wakker worden! - als opgewekt van. Wie nog wil beweren dat het onderwijs in Nederland vast zit, kijkt niet goed om zich heen. Ik weet wel dat de Facebook- en twitter-communities geen evenredige vertegenwoordiging zijn van de sector, maar toch. Er gebeurt zoveel, en zoveel daarvan ontstaat in kleine groepen, vanuit de praktijk van het onderwijs. We zijn in beweging!
Iets heel anders. Als dit nummer op de mat ligt, is een begin gemaakt met een redactieraad. Mijn oproep op twitter heeft de nodige aanmeldingen van leraren en schoolleiders opgeleverd en daarover ben ik heel enthousiast. Twee keer per jaar zal deze raad samenkomen en de ontwikkelingen op scholen in Nederland bespreken. Het zal de basis vormen voor nieuwe thema’s en de redactieraad zal ook klankbord zijn voor de te varen koers. Ik kijk er erg naar uit om daadwerkelijk te starten.
Tot slot dan een kleine persoonlijke noot. Op 4 januari overleed mijn vader op Curacao. Hij was leraar. Ik kende hem pas 8 jaren en ik was nog voluit op reis om te ontdekken wie hij was. Regelmatig spreekt men over leraren die het verschil kunnen maken, ook hier in dit blad, en daarom was ik zo getroffen door het volgende berichtje. Het is een facebook-bericht aan mijn vader ongeveer een half jaar voor zijn overlijden, afkomstig van een oud-leerling.
‘Meneer XXXX.
Ik ben U nooit vergeten. U was mijn leraar...klas 6a van de Joan Mauritsschool. U geloofde in mij... motiveerde mij.... jong en speels als ik was. Ik kijk thans terug op een schitterende carrière bij […] Er zijn 3 leraren die diepe indruk op mij hebben gemaakt en belangrijk zijn geweest bij mijn verdere ontwikkeling/vorming. U bent daar 1 van, samen met […] Ik ben als een kleine jongen o zo blij, dat ik u via FB weer heb gevonden. Ik wil u langs deze ongebruikelijke en onpersoonlijke weg alsnog oprecht bedanken voor hetgeen U voor mij heeft betekend. Iedereen mag het weten!! Masha masha Danki. Bent U in Nederland ? Dan is mijn huis uw huis.
Greets from XXXX.
Mijn vader was zo'n leraar. Hij hééft verschil kunnen maken, niet alleen voor mij maar ook voor zijn leerlingen. Ik ben daar heel trots op.