Mooi toch, kunt u denken? Iedere macht heeft tegenmacht nodig. Zeker, maar als we in het onderwijs spreken over de “afrekenbaarheid” van leerlingen, van leraren of ouders, zouden we toch onze wenkbrauwen fronsen, vermoed ik. De algehele strekking is duidelijk: besturen is iets ongrijpbaars, en daarmee zijn die bestuurders ook wat ongrijpbare personen. Is zo’n visie op besturen wel de juiste?
Sinds een klein jaar mag ik nu bestuurder zijn van een vereniging waar meer dan 4000 scholen bij zijn aangesloten. Wat is me daar nu in opgevallen? Wat is dat nu, besturen anno 2021? En vooral: hoe verhoudt zich dat tot de schoolpraktijk van alledag?
Een eerste, misschien te eerlijke, observatie: er zitten besmettelijke kantjes aan het besturen...
Benieuwd naar de rest van het artikel?
Word nu abonnee en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen op van12tot18.nl, inclusief persoonlijk profiel om artikelen makkelijk te selecteren, delen en bewaren.